Vorige week zag ik Yentl en de Boer met hun voorstelling De snoepwinkel is gesloten. Ik zag ze eerder al bij opium op Oerol, in de reguliere uitzendingen, op de Uitmarkt en afgelopen zomer zelfs in Het Concertgebouw met hun zomerconcert. Ik was alleen nog nooit eerder bij een voorstelling van hen, ik kende eigenlijk vooral de muziek. In de voorstelling is dat ook hun kracht vind ik, de liedjes. Misschien komt dat ook omdat dat voor mij bekend is, want De Plaat wordt hier echt grijs gedraaid.. Ze spelen liedjes die al langer uit zijn zoals Heel lang geleden en Ik heb een man gekend en mooie nieuwe nummers zoals Superhelden.
In de voorstelling spelen ze naast de liedjes verschillende sketches. Dit zijn situaties die ze spelen als zichzelf, maar ook als fantasievolle personages. Een terugkomend verhaallijn in de voorstelling is het verhaal welke is gebaseerd op Hans en Grietje, die later wordt verweven met de fantasy scenes. De scenes waarin ze zichzelf spelen gaan over de dingen die hen zelf opvallen in de wereld. Zo vechten ze op het toneel een conflict uit, die gaat over het splitten van een rekening en laten ze zich inspireren op de gezondheidsfeitjes die geregeld in onze Facebook timelines verschijnen. Wat me opvalt is dat vooral in het begin van de voorstelling alle liedjes en scenes een beetje los van elkaar lijken te staan, terwijl later in de voorstelling de scenes meer samenkomen, waardoor de voorstelling een geheel wordt.
De scene waar ik heel hard om moest lachen was de scene waarin Christine haarfijn aan Yentl uitlegt welke ziektes ze zou kunnen hebben en wat haar in de toekomst kan overkomen, waardoor Yentl helemaal van slag raakt. Yentl zakt langzaam naar de grond, omdat ze het niet meer trekt, terwijl Christine het alleen maar erger maakt door te blijven spuwen met haar gezondheidsfeitjes. Het is niet na te vertellen, je had erbij moeten zijn..;) Dat geldt ook voor de volgende scene. Namelijk een van de beste scenes die ik afgelopen jaar in het theater zag, afkomstig uit deze voorstelling. Christine speelt een horror-meisje, zoals in The Exorcist, en jaagt met haar “kusje?” heel de zaal inclusief Yentl de stuipen op het lijf. Dat je ondanks het kader wat je vaak hebt in het theater, waarvan je je bewust bent, helemaal mee kan gaan in zo’n scene laat zien hoe knap het gespeeld is!
Achteraf vind ik het heel erg jammer dat ik niet eerder ben gaan kijken.. Maar ja, als je elke week in het theater zit, moet je helaas keuzes maken. Ik vind het dan ook heel leuk om te zeggen dat ik in november nog een keer ga in het Oude Luxor!!
Oja.. ze vroegen op het eind nog om een verzoeknummer. Niemand reageerde en in een fractie van een seconde dacht ik “WAAKBIG”! Wanneer mijn moeder dat nummer hoort gaat de volume van de speaker gelijk 10 omhoog (had van tevoren nooit gedacht dat juist zij dat nummer zo tof zou vinden). Helaas kon ze die avond niet mee en daarom was het nummer voor haar<3 Tot in november, Yentl en de Boer!
Wie zijn zij?
Yentl en de Boer is een cabaretduo, die elkaar leerde kennen op de Amsterdamse Kleinkunst Adademie. Ze studeerden in 2009 af met hun afstudeervoorstelling Kom je op ons partijtje?. In 2013 deden ze mee met hun voorstelling De Mensen aan het Amsterdams Kleinkunst Festival en wonnen daar zowel de juryprijs als de publieksprijs. Hierna volgden nog De Meisjes en De Snoepwinkel is gesloten. Ook brachten ze hun eerste cd De Plaat uit. In 2015 wonnen ze de Annie MG Schmidtprijs 2014, de prijs voor het beste theaterlied, voor het lied Ik heb een man gekend. Afgelopen juni werd bekend gemaakt dat ze zijn genomineerd voor Neerlands Hoop, de prijs voor de meest belovende theatermaker. Dit seizoen zijn zij opnieuw te zien met De snoepwinkel is gesloten.
Theaterblog 